Eén van dè evenementen van dít jaar speelde zich afgelopen weekend af. Dat u het gemist heeft, is u niet kwalijk te nemen. Wij plaatsen daarom een zeldzame terugblik. Zeldzaam omdat wij bij ClassyLife liever vooruit kijken. Maar het was wederom prachtig en zo geven wij u de kans om in de agenda voor komend jaar al wat uitroeptekens te plaatsen. Als u van sfeer en van klassieke auto’s houdt, moet u Prescott echt een keer meegemaakt hebben.
Prescott Hill ligt aan de rand van de mooie Cotswolds, in het westen van Engeland. Het is zorgvuldig verstopt voor de buitenlander maar een wereldberoemd begrip voor de oprechte liefhebber van echte Britse autosport: de heuvelklim. En zeker de heuvelklim voor de leden van de Vintage Spoirts Car Club (VSCC). Zo oud als Methusalem, zo opwindend als… nu ja, vult u maar iets heel spannends in. Bij zo’n heuvelklim gaat het er vooral om, om vanaf de startlijn zo snel mogelijk boven zien te komen. De finish is ongeveer een mijl verderop, en neemt u van ons aan: het is echt zwoegen. En…. alleen bestemd voor auto’s van voor de tweede wereldoorlog. Bijna alles qua auto is mogelijk, als je maar een chassis met een motor hebt, drie of vier wielen voor op de weg en een stuurwiel in je handen. Een carrosserie is niet belangrijk, zitten doe je desnoods op een kistje als je nog niet klaar was met je carrosserie (of als je het qua lichte bouw zo bedacht hebt). Het mooiste overigens: veel van de soms razendsnelle creaties die hier aan de start komen hebben een kenteken en rijden straks weer naar huis, ook als er geen enkele vorm van bescherming tegen regen en natte wegen is. Je hebt je handen stevig aan het stuurwiel met naast je de versnellingspook. En dan blazen maar, zo hard als je kunt, zodra de startvlag omhoog gaat. De bochtige weg gaat al meteen steil de hoogte in, de eerste haarpin-achtige bocht dient zich meteen aan,het publiek, hangend over het hek naast de baan, brult de keel schor. De lokale held of de man of vrouw van ergens ver weg in het Verenigd Koninkrijk, in zijn of, ja inderdaad: haar Vauxhall, Alvis, Bentley, Frazer Nash, Lagonda, Aston Martin, Riley of Austin Nippy dan wel een kostbare ERA racewagen of een uiterst zeldzame Napier Bentley, alles raast hier voorbij, keihard de heuvel op. Heroisch vechtend met remmen en stuurwiel, allemaal om zo snel als het kan een bocht om te razen en als eerste en snelste boven te komen. Ja, er gaat weleens wat mis, er valt weleens een auto om (Remember, Motorsport can be dangerous) maar dar drukt te pret niet.
Het weggetje omhoog waarover deze fameuze Prescott Hill Climb wordt verreden ligt welhaast verborgen achter een boerderij, de Pardon Hill Farm. Hier is overigens ook The Bugatti Trust gevestigd, met een museum dat ook een bezoek meer dan waard is. Je moet het weten, anders rijd je er zomaar aan voorbij, op een van die vele prachtige, Engelse ‘country lanes’. Tot het moment waarop die ene Napier Bentley de startlijn passeert. Dan kun je het geluid en de bandenrook op grote afstand ervaren. De 24 liter grote vliegtuigmotor rukt bijkans het stuur uit de handen van zijn berijder, probeert het asfalt van het race-weggetje te verpulveren en de rook uit de uitlaat maakt de heuvels in de omgeving tijdelijk onzichtbaar. Maar de toeschouwer rilt van genot. Dit is nu echt helemaal Prescott Hill, al sinds meer dan honderd jaar hét auto-evenement voor de rechtgeaardeEngelse autosportliefhebber. Er wordt in de boomgaard, waar ’s werelds grootste rijdende automuseum geparkeerd staat, lekker gebabbeld, gegeten en gedronken; er wandelt een bejaarde dixielandband voorbij; er wordt in het gras gesleuteld en gerepareerd, het is een groot nostalgisch feest. Aan het eind van de mooie zondag loopt de heuvelweg die voor Pardon Hill Farm langs loopt, weer vol met oude, vaak onvergelijkbaar mooie en unieke, meest vooroorlogse brikken en brikjes, gevuld met Britten. Ze gaan naar huis, ze zijn voldaan, moe en gelukkig. Ze hebben de gehele dag traditionele autosport beleefd, de met salades, ham, kip- en ‘pork pies’ gevulde picnickmand leeg gegeten, de champagnekurken laten knallen en lekker over hun eigen en andermans auto’s zitten roddelen. Volgend jaar weer, en geen buitenlander die er het fijne van weet. Houden zo alsjeblieft, dan blijft het lekker Brits! Nu ja, voor u wordt natuurlijk graag een uitzondering gemaakt!
Tekst en foto’s: Dick Schornagel en VSCC
Leave a Comment