Object van eeuwige liefde…
Als je in de loop van enige decennia 21 Alfa Romeo’s bezat en nog steeds in een auto van dat merk rijdt, lijkt het haast onmogelijk om een echt objectieve rij-impressie van het met lof overladen nieuwste model te schrijven… Daar hoort echter een kanttekening bij. Welbeschouwd zijn autotests nooit helemaal objectief. Veel autojournalisten ‘houden’ bijvoorbeeld van BMW en dat leest de goede lezer vaak terug. Anderen moeten niets hebben van elektrisch aangedreven auto’s. Dus wordt kritiek uitvergroot. Ze zijn ook vaak jeugdig en zonder gezin. Hoe moet je je dan verplaatsen in ouderen en in de wensen en noden van mensen met kinderen? Enfin, u zal het begrepen hebben: deze schrijver is een groot Alfa-liefhebber, maar… is (hopelijk) kritisch genoeg om ondanks dat niet blind te zijn voor eventuele tekortkomingen.
De Alfa Romeo Giulia. Voor het eerst aan de media getoond in juni 2015, pas een jaar later mondjesmaat leverbaar en nu eindelijk ga je ‘m in het verkeer af en toe zien. Het is geen echt goedkope auto, er zijn niet veel merktrouwe eigen klanten meer die zomaar kunnen overstappen en de Giulia heeft te maken met veel concurrentie en met enige scepsis. Want is hij werkelijk zo fijn en goed als beschreven wordt? Welnu, daarover kunnen wij kort zijn: dat is hij, en hij verdient veel enthousiaste eigenaren/bestuurders. Die zichtbaarheid in het verkeer zal dus zeker toenemen.
Deze nieuwe Alfa Romeo is een elegante, forse sedan die zeker wat weg heeft van een aantal concurrenten, met name BMW, maar die gelukkig vanuit elke hoek bezien een zeer eigen uitstraling bezit. In de versie die wij rijden, in Blu Montercarlo met 18 inch Veloce velgen, is het een auto waar wij steeds na het parkeren nog even blij en waarderend naar omkeken: elegant, ‘dik’, stijlvol. Hij is heel veel groter en ook zwaarder dan de oorspronkelijke Alfa Romeo Giulia Super, maar ook als handgeschakelde 180 pk sterke diesel roept hij toch vergelijkbare sensaties op. Dat zal bij de benzineversies die iets lichter en nog wat krachtiger zijn, zeker nog meer spelen. Dit is een van die zeldzame auto’s waarin ritten niet lang genoeg kunnen duren. Alfa Romeo is bij de ontwikkeling ook all the way gegaan en bouwt een auto met achterwielaandrijving, zoals ook BMW, Jaguar, Lexus en Mercedes-Benz die bieden. Dat is duurder dan wanneer ze op de voorwielaangedreven 159 hadden voortgeborduurd, maar maakt hem ook meer volwassen en verfijnd. Het leidt bovendien tot een optimale gewichtsverdeling. Overigens is de auto met een massa van 1.420 kg geen vedergewicht maar ook zeker niet zwaar, ook niet ten opzichte van de concurrentie.
Scherp
De Giulia ‘Super’ met 200 pk benzinemotor en 8-traps automaat (handgeschakeld is niet leverbaar) kost overigens vanaf € 42.530,-; ‘onze’ diesel met 6-bak kost € 45.330,- en met automaat is hij (slechts) 700 euro duurder. Hoe fijn die handgeschakelde transmissie ook functioneert, precies en korte slagen; wij zouden dan toch voor de 8-traps automaat kiezen. Overigens; ‘Super’ staat voor een uitrustingsniveau met net wat meer moois dan standaard, voor een laag bedrag. De testauto is bovendien nog voorzien van ca 10 mille aan opties. Alfa Romeo volgt de gewoonte in het premium segment om voor voorzieningen die menig eenvoudiger auto veelal standaard heeft extra geld te vragen. Ze maken het gelukkig niet zo bont als sommige Duitse collega’s, maar wij ergeren ons er wel altijd een beetje aan. Waarom moet je betalen voor iets als navigatie dat gewoon standaard in een auto hoort te zitten? En waarom moet alles zo duur zijn als uitstekende kleine auto’s voor een derde van de prijs al zaken als Wifi, stuurwielverwarming en multimedia bieden? Goed, dit terzijde.
Er zijn wat pakketten toegevoegd (Bi-Xenon verlichting, achtruitrijcamera, Blind Spot Monitoring, Premium audio), lederen bekleding, het Connect 8,8” infotainmentsysteem en 18” velgen en nog wat prettige voorzieningen. Dan kost deze snelle, comfortabele auto inclusief afleveringskosten bijna 57 mille. Dat is een serieus bedrag, maar redelijk vergelijkbaar met wat concurrenten voor vergelijkbare prestaties en uitrusting vragen. De toekomst moet leren hoe de restwaarde zal uitpakken. Maar de kwaliteit maakt een uitstekende indruk en wij hebben zelf de ervaring dat Alfa’s heel veel beter zijn dan hun reputatie. Gewoon dus lekker lang mee blijven rijden! Overigens, als u ‘m zakelijk zou willen kiezen: het is een C-label auto met een emissie van 109 g CO2/km. Bij veel ondernemingen is zo’n C-label prima. Het modelprogramma van de Alfa Romeo Giulia omvat benzinemotoren met 200, 280 en 510 pk en diesels van 136, 150, 180 en 210 pk. Die laatste is de Veloce, met de standaard vierwielaandrijving zoals ook de 280 pk Veloce benzine-uitvoering die biedt. De prijzen lopen uiteen van € 41.030,- tot
€ 112.030,-. Er is nog geen zicht op versies met hybride-aandrijving, daar is het concern niet zo’n fan van. Wel staat er spoedig op basis van de Giulia een SUV bij de Alfa-dealers, de al even begerenswaardige Stelvio, en er gaan geruchten over een Giulia coupé, wellicht Sprint of GTV genaamd.
Hoorbaar
Tot aan de recente komst van de Veloce 2.2 JTD AWD was ‘onze’ diesel de topversie, met zijn 180 pk en een trekkracht van 380 Nm vanaf 1.500 toeren per minuut. Het is gezien de ‘downsizing trend’ van de afgelopen jaren een relatief grote motor met 2,2 liter inhoud. Daar is veel voor te zeggen: hij hoeft minder hard te werken dan de vele actuele kleine motortjes, wat het reële verbruik een stuk lager kan houden. De opgegeven 4,2 l/100 km haalt u in de praktijk niet, maar met deze vlotte versie is gemiddeld 1 op 18 wel makkelijk realiseerbaar. Het is een fijne krachtbron, die altijd bij de les is en de auto zo snel maakt als je van een Alfa Romeo verwacht: 7,2 sec van stilstand naar 100 km/u en desgewenst een top van 230 km/u. Enige nadeel is dat hij af en toe iets te veel dieselgeluid produceert. Nooit hinderlijk gelukkig, maar zeker na een koude start en bij snel accelereren is hij wel hoorbaar. Dat zou minder kunnen. Op snelheid is hij echter wel mooi stil. De zesbak schakelt stevig maar direct, de koppeling grijpt prettig aan. Er zijn ook twee lichtere versies, van 136 en 150 pk. Dan start de prijslijst net als bij de 200 pk benzineversie bij € 41.030.- Hoewel de diesels lekker zuinig zijn, worden ze eigenlijk pas interessant als u meer dan zo’n 30.000 km per jaar rijdt. Maar rijdt u minder per jaar, wilt u gewoon extra genieten of spreekt een diesel u uit milieuoogpunt minder aan, kies dan voor een benzine-uitvoering met standaard 8-traps automaat. Of ga all the way voor de 510 pk sterke Quadrifoglio…
De vering en demping van deze forse Alfa Romeo hebben een sportief randje, maar zijn wel comfortabel. Je merkt dat er goed naar BMW is gekeken, de Giulia laat zich zeer vergelijken met de BMW 3-Serie. Het weggedrag is voortreffelijk. Al bij de eerste meters achter het stuur valt op dat de auto uitzonderlijk direct op de kleinste stuurbeweging reageert. Dat zal soms even wennen zijn, maar wij vonden het heerlijk. Het is een volbloed ‘rijdersauto’, maar wel een waar je ook na een lange rit ontspannen uitstapt. Weggedrag, vering, besturing, remmen: het doet allemaal hoogst vertrouwenwekkend aan. En wat je ook met de auto doet, je hoort geen piepje of kraakje, ook dat geeft vertrouwen. Natuurlijk heeft ook deze Alfa Giulia net als andere modellen van het merk een zogeheten DNA-knop op de middenconsole waarmee een aantal aspecten van de aandrijving beïnvloed kan worden. Je kunt daardoor extra sportief of extra duurzaam rijden. In ‘Sport’ vonden wij de auto onnodig nerveus worden, dus kozen we voor standaard of extra zuinig. Dan moet je het gaspedaal wat heftiger beroeren als je echt snelheid wilt maken, maar verder rijdt de auto hierin het meest ontspannen. Overigens reed de testauto op 18 inch velgen, een maatje groter dan standaard. Die staan ‘m goed en hebben weinig merkbare negatieve invloed op het veercomfort. Kies de wielen zorgvuldig, want ze hebben veel invloed op de uitstraling van de auto. De Veloce-velgen onder de testauto staan hem top, zo vonden wij.
Feilloos
Het is prettig dat de auto representatief is en aangenaam oogt, maar minstens zo belangrijk is uiteraard het interieur. Je merkt dat de fabrikant z’n best heeft gedaan om het aansprekender te maken dan de soms wel erg verantwoorde interieurs van concurrenten. De startknop op het stuur bijvoorbeeld is een leuke gimmick, maar als het stuur na het inparkeren gedraaid staat is het niet de meest logische plaats om de motor uit te zetten. Het dashboard oogt prachtig en de enige opmerking die wij op het grote navigatiescherm in het midden kunnen maken, is dat bij invallend zonlicht de weergave wat wordt beïnvloed. Het is wel fraai onopvallend in het dashboard opgenomen. De navigatie komt van TomTom en functioneert prima. Wij waren zeer onder de indruk van de kwaliteit van de stembediening die keer op keer na een gesproken commando feilloos de navigatie of de telefoon liet werken. Dat zijn we nog niet eerder zo goed tegengekomen. Je zit ook lekker in deze Alfa, zowel voorin als achterin. De beenruimte is niet mega, maar als je voorin de stoelen niet helemaal naar achteren schuift is het ook op de achterbank goed uit te houden. ‘On par’ met zijn Premium-concurrenten. Oh, en qua bagage: er is een kleine tildrempel en vervolgens een enorme ‘bak’. Je komt hier niet snel ruimte te kort. Kruis in de optielijst dan wel de neerklapbare achterbank aan. Kwalitatief doet alles uitstekend aan, op de hendels voor de stoelverstelling en de draaiknoppen op de middenconsole na; daarvoor moeten de Alfa-technici en inkopers toch nog een keer goed bij hun concurrent in München kijken. Maar verder is er geen enkel detail dat ons tegenviel.
Heerlijkheid
Het grote verschil tussen Alfa Romeo’s en ‘gewone’ auto’s was altijd het beetje Italiaanse theater dat je erbij kreeg, de emotie. Wij waren bang dat Alfa Romeo de Giulia zo concurrerend met de Duitse en Engelse premium modellen wilde maken, dat de factor ‘emotie’ weggerationaliseerd zou zijn. Gelukkig is daar geen sprake van. Hij rijdt zeker even goed als zijn concurrenten, doet welbeschouwd nergens in onder, en heeft net als Jaguar bij de XE en XF doet een sausje er overheen dat hem net wat lekkerder laat smaken en dat langdurig beklijft. De auto is plezierig op het netvlies (neem een Alfa-rode!), heeft als de 159 weer een prachtige neus, rijdt goed en dynamisch, is eigentijds uitgerust, klopt ergonomisch, biedt volop comfort en is netjes geprijsd. En gelukkig werd het dus geen eenheidsworst.
De eigenzinnige topman van de FCA Group, de altijd in een donkere trui gehulde Sergio Marchionne, heeft beslist zijn nek uitgestoken door veel miljarden in Alfa Romeo te investeren en het merk weer op de kaart te zetten. Natuurlijk is de ultieme smaakmaker de Quadrifoglio met zijn 2.9 liter 510 pk sterke V6 van Maserati/Ferrari. Maar de mindere goden zijn niet minder aantrekkelijk. Ontdaan van oud sentiment en zonder een ander voor het hoofd te willen stoten, kunnen wij niet anders concluderen dan dat deze Alfa Romeo Giulia ónze Auto van het Jaar is! Een absolute heerlijkheid die veel aandacht en veel tevreden, enthousiaste eigenaren verdient.
Volgende ClassyDriving testauto: ‘made in Holland’ Mini Countryman Cooper S.
Leave a Comment