We hebben het allemaal druk. Het leven gaat in een flits voorbij. Er is altijd wel iets dat ons afleidt van bepaalde dingen waarvan we weten dat we ze moeten doen.
Voetbaltraining. Werk. Huisrenovaties. Die volgende grote promotie krijgen.
En met de explosie van smartphones en tablets die de laatste jaren een zoveel dringende mailtjes en appjes afleveren, is het alleen maar drukker geworden.
In ons achterhoofd weten we dat we sommige dingen die we zouden moeten doen, verwaarlozen.
Dan gebeurt er iets. Een goede vriend of geliefde – misschien wel van onze eigen leeftijd – valt onverwachts dood neer. We beginnen na te denken over wat onze grootste spijt zou zijn als we plotseling op ons sterfbed zouden liggen.
De vraag is, ga je vanmiddag of morgen iets veranderen in het licht van deze lijst? Of ga je gewoon verder met je drukke leven?
Hier is een lijst van 25 dingen waarvan we allemaal wel een beetje spijt van hebben gehad.
1. Zoveel werken ten koste van familie en vriendschappen.
Hoe balanceer je het halen van die kortetermijndeadline op je werk en het aan tafel zitten met je gezin? Het is moeilijk. Er zijn altijd zorgen. “Wat zullen mijn baas en collega’s wel niet denken? Het is niet erg als ik deze ene keer te laat kom. Ik maak het dit weekend wel goed met de familie.” Maar het “goedmaken” lijkt nooit te gebeuren. Dagen worden maanden en dan jaren en dan decennia.
2. Opstaan tegen pestkoppen op school en in het dagelijkse leven.
Geloof het of niet, veel van onze grootste spijtbetuigingen in het leven hebben te maken met dingen die ons in groep 4 of een andere vroege leeftijd zijn overkomen. We lijken het nooit te vergeten – of onszelf te vergeven – dat we het niet tegen de pestkoppen hebben opgenomen. We waren te bang. We wilden dat we zelfverzekerder waren geweest. En trouwens, de meesten van ons zijn ook wel eens een pestkop tegengekomen in hun werk. Misschien was het onze baas. We herinneren ons die ene keer en zouden willen dat we hem de les hadden gelezen – zelfs als dat ons onze baan zou kosten. Meestal putten we enige troost uit het feit dat die pestkop later een ongelukkige struikelpartij in zijn carrière heeft gemaakt.
3. In contact blijven met een aantal goede vrienden uit mijn kindertijd en jeugd.
Er is meestal één jeugd- of middelbare schoolvriend met wie we beste maatjes waren. Daarna verhuisde een van ons. In het begin hielden we misschien contact, maar toen kregen we het druk. Soms dachten we eraan om de telefoon op te nemen, maar misschien hebben we hun nummer of e-mail niet meer. We vragen ons altijd af hoe het zou zijn om weer eens met ze om de tafel te gaan zitten voor een kop koffie.
4. Mijn telefoon meer uitzetten.
Velen van ons kunnen niet van hun telefoon/e-mail verslaving afkomen. We slapen ermee naast ons. We dragen hem constant bij ons. Hij ligt naast ons onder de douche, voor het geval we een nieuw e-mail icoontje zien oplichten door het beslagen doucheglas. We weten dat het voortdurend checken van e-mail en Whatsapp ‘s avonds en in het weekend ons weghaalt van de quality time met familie en vrienden. Toch stoppen we er niet mee.
5. Het uitmaken met mijn ware liefde/gedumpt worden door hem of haar.
Romantiek is voor de meesten van ons een grote bron van spijt. Misschien hebben we iemand gedumpt waarvan we wilden dat we dat niet hadden gedaan. Misschien hebben ze ons gedumpt. De meesten spelen de rest van hun leven een eindeloos spel van “wat had kunnen zijn”. Het is moeilijk om gewoon gelukkig te zijn met de liefde die je hebt gevonden en het neemt de speciale momenten die je vandaag hebt weg als je voortdurend terugdenkt aan wat je ooit had — wat eigenlijk misschien niet half zo goed was als we denken dat het was.
6. Me zoveel zorgen maken over wat anderen van me vonden.
De meesten van ons hechten veel te veel belang aan wat andere mensen om ons heen van ons denken. Hoe zullen zij over ons oordelen? Op dit moment denken we dat hun mening cruciaal is voor ons toekomstige succes en geluk. Op ons sterfbed doet dat er allemaal niet toe.
7. Niet genoeg vertrouwen in mezelf hebben.
Gerelateerd aan het vorige punt, is een grote spijt voor de meesten van ons de vraag waarom we zo weinig vertrouwen in onszelf hadden. Waarom lieten we de zorgen van anderen zo zwaar op ons wegen in plaats van te vertrouwen op onze eigen overtuigingen? Misschien dachten we dat we het niet waard waren om te krijgen wat we wilden. Misschien dachten we gewoon slecht over onszelf. Later zouden we willen dat we meer zelfvertrouwen hadden gehad.
8. Het leven leven dat mijn ouders wilden dat ik leefde in plaats van het leven dat ik zelf wilde.
Gerelateerd aan dat gebrek aan zelfvertrouwen, worden veel van ons meegezogen in het leven dat we denken dat een goede zoon of dochter zou moeten leven. Of het ons nu expliciet wordt verteld of gewoon omdat we het onbewust overnemen, we maken belangrijke keuzes in ons leven – over waar we naar school gaan, wat we gaan studeren en waar we gaan werken – omdat we denken dat onze ouders daar gelukkig van worden. Ons geluk is afgeleid van hun geluk – dat denken we tenminste. Pas later – 10 of 20 jaar later – ontdekken we dat vrienden om ons heen sterven en dat we niet echt doen wat we willen doen. Er kan paniek ontstaan. Wiens leven leef ik eigenlijk?
9. Solliciteren naar die “droombaan” die ik altijd al wilde.
Misschien hebben we niet gesolliciteerd naar die baan die we altijd al wilden vanwege een kind, of omdat onze echtgenoot of echtgenote niet wilde verhuizen. Het was misschien niet de perfecte baan voor ons, maar we hebben er altijd spijt van dat we niet hebben gesolliciteerd. Soms probeer je het en lukt het niet, maar later heb je er geen spijt van.
10. Gelukkiger geweest. Het leven niet zo serieus genomen.
Het lijkt vreemd om te zeggen, maar de meesten van ons weten niet hoe ze plezier moeten maken. We zijn veel te serieus. We vinden de humor niet in het leven. We maken geen grapjes. We vinden onszelf niet grappig. Dus gaan we heel serieus door het leven. Op die manier missen we de helft (of misschien wel alle) lol in het leven. Doe vandaag eens iets geks. Maak een grapje met de buschauffeur – zelfs als hij je uiteindelijk raar aankijkt. Doe een klein dansje. Je zult waarschijnlijk glimlachen, van binnen als het niet van buiten is. Blijf dat doen, dag na dag.
11. Maak meer uitstapjes met familie/vrienden.
De meeste mensen blijven dicht bij huis. Ze reizen niet zo veel. Toch zijn grote reizen met vrienden en familie – naar Disney World, Parijs of zelfs naar het meer – de dingen waar later in het leven herinneringen aan worden gemaakt. We worden allemaal samen in een nieuwe, onbekende situatie gegooid. We moeten het als groep zien uit te vinden – en het is leuk, zelfs als het regent. We onthouden uitstapjes echt.
12. Mijn huwelijk kapot laten gaan. Nu terug naar de romantiek.
Meer mensen gaan scheiden dan bij elkaar blijven. Als je het deze mensen vraagt, zullen ze je vertellen dat het het beste was. Ze konden er niet meer tegen. En natuurlijk zijn er huwelijken die niet door zouden moeten gaan en waarbij scheiden het beste is voor alle betrokken partijen. Maar als je privé met veel mensen praat, zullen ze je vertellen dat ze spijt hebben van het stuklopen van hun huwelijk. Het is nooit maar één ding dat een einde maakt aan een huwelijk – zelfs niet als dat ene ding ontrouw is. Er zijn meestal veel tekenen en problemen die daaraan voorafgaan. De meeste van ons hebben er spijt van dat we sommige of de meeste van die “kleine dingen” onderweg niet hebben gecorrigeerd. We hebben geen controle over onze echtgenoot of echtgenote, maar we hebben wel controle over onze daden en we weten – diep van binnen – dat we meer hadden kunnen doen.
13. Mijn kinderen geleerd om meer te doen.
Kinderen houden van hun ouders, maar ze houden er nog meer van om dingen met hun ouders te doen. En dat hoeft geen vakantie in het Four Seasons te zijn. Het kan ook bladeren harken zijn, leren voetballen of samen een speelkamer opruimen. We hebben alle kleine gewoontes die we als vanzelfsprekend beschouwen in ons eigen gedrag geleerd door onze ouders na te doen. Als we geen tijd maken om dingen met onze kinderen te doen, beroven we hen van de kans om ons na te doen.
14. De strijdbijl begraven met een familielid of oude vriend.
Ik ken familieleden die al 30 jaar niet meer met een broer of zus hebben gesproken. De ene heeft een slechte gezondheid en zal waarschijnlijk binnenkort sterven. Maar noch hij, noch de andere broer wil moeite doen. Ze hebben elkaar allebei afgeschreven. En er is schuld aan beide kanten – hoewel ik de ene kant meer kies. Maar dit waren twee jongens die als kind onafscheidelijk waren. Ze werden samen gewassen in een emmer in het aanrecht van hun ouders. Nu wil geen van beiden iets doen om dingen te verbeteren, omdat ze denken dat ze het geprobeerd hebben en de ander te koppig is. Ze denken dat ze al het mogelijke hebben gedaan en hun handen in onschuld hebben gewassen. Daar zullen ze spijt van krijgen als een van hen er niet meer is.
15. Meer vertrouwen op dat stemmetje in mijn achterhoofd.
Of het nu zo eenvoudig is als het aannemen van een baan waar we niet echt blij mee waren of zo complex als het slachtoffer zijn van een misdrijf, de meesten van ons hebben wel eens meegemaakt dat een stemmetje in ons achterhoofd ons waarschuwde dat er iets niet klopte. Vaak negeren we dat stemmetje. We denken dat we het het beste weten. We maken een matrix voordat we die baan aannemen en zoeken een manier om onszelf te bewijzen dat dit analytisch gezien zinvol is. Meestal komen we er later achter dat dat stemmetje helemaal gelijk had.
16. Diegene niet mee uit vragen.
Zenuwen spelen ons parten – vooral als we jong zijn. We kunnen het onszelf vergeven dat we niet genoeg moed hadden om die jongen of dat meisje mee uit te vragen naar een date of naar het schoolbal. Maar dat betekent niet dat we er tientallen jaren later niet meer aan denken. Soms hebben mensen er spijt van dat ze iemand beroemd of bekend in het echt hebben gezien en niet naar ze toe zijn gestapt om ze te vertellen hoezeer ze hen geïnspireerd hebben in ons leven. Het is dezelfde onderliggende angst. We hadden altijd gewoon kunnen zeggen wat we op dat moment echt voelden.
17. Betrokken raken bij de verkeerde vriendengroep toen ik jonger was.
We doen domme dingen als we jong zijn. We zijn beïnvloedbaar. We sluiten vriendschap met de verkeerde mensen, alleen vinden we niet dat er iets mis met hen is. Het zijn onze vrienden en misschien wel de enige mensen waarvan we denken dat ze ons echt begrijpen. Maar we kunnen echt op een zijspoor raken door met deze groep om te gaan. Soms leidt het tot drugs of ernstige misdaden. We beginnen nooit te denken dat onze keuze van vrienden ons naar zo’n moeilijke uitkomst zou kunnen leiden.
18. Dat diploma niet halen (middelbare school of universiteit).
Ik heb veel mensen gesproken die geen diploma van de middelbare school of universiteit hadden. Toen ik ze ontmoette, waren ze al bekend in hun baan. En er zijn veel voorbeelden die ik kan bedenken waarbij hun baan een hoge functie had en ze zeer gerespecteerd werden. Maar als het onderwerp opleiding ooit ter sprake kwam in privégesprekken, kon je bijna altijd zien dat ze spijt hadden dat ze hun diploma niet hadden gehaald. Het maakte ze onzeker, bijna alsof ze bang waren dat ze “ontdekt” zouden worden. De meeste van deze mensen zullen nu nooit meer teruggaan om hun diploma te halen. Of ze dat nu wel of niet doen, ze zijn geweldig in wat ze doen en hoeven zich niet slecht te voelen omdat ze dat papiertje niet hebben.
19. De praktische baan kiezen boven de baan die ik echt wilde.
Ik luisterde laatst naar een podcast waar een financiële man om advies werd gevraagd over wat studenten tegenwoordig zouden moeten studeren. Hij zei: “Het klinkt afgezaagd, maar ze moeten doen waar ze van houden.” Hij heeft gelijk. Natuurlijk hebben we als land meer ingenieurs, wetenschappers en andere “harde” wetenschappers nodig. Maar uiteindelijk moet je je eigen leven leiden, niet dat van de overheid. Er zijn veel mensen die denken dat ze een “adviesbaan” moeten nemen om ervaring op te doen voordat ze een baan nemen waar ze van houden. Hoewel er vele wegen zijn die naar Rome leiden, kun je waarschijnlijk beter meteen beginnen op het gebied waar je van houdt.
20. Meer tijd doorbrengen met de kinderen.
Ik had een oude mentor die me altijd zei: “Als het op ouderschap aankomt, is het niet de kwaliteit van de tijd die belangrijk is, maar de kwantiteit van de tijd”. Als we het zo druk hebben op het werk, troosten we onszelf met de wetenschap dat we weer laat op kantoor zullen blijven met het idee dat we het goed zullen maken door onze zoon in het weekend mee te nemen naar een balspel. Zolang ik maar wat tijd met hem doorbreng, denken we, dan komt het allemaal wel goed. Waarschijnlijk is dat niet zo. Er zijn veel drukke leidinggevenden die hun schema’s aanpassen om meer thuis te zijn voor het eten of om bij die speciale schoolevenementen met de kinderen te zijn. Kinderen onthouden dat wel.
21. Niet voor mijn gezondheid zorgen toen ik de kans had.
Iedereen denkt niet aan zijn gezondheid – totdat er een probleem is. En op dat moment beloven we onszelf dat als we beter worden, we beter met onze gezondheid zullen omgaan. Er zou geen grote ramp voor nodig moeten zijn om onze gezondheid en voeding prioriteit te geven. Kleine gewoontes elke dag maken hier na verloop van tijd een groot verschil.
22. De moed niet hebben om op te staan en te praten op een begrafenis of bij een belangrijke gebeurtenis.
Het blijkt dat meer mensen bang zijn om in het openbaar te spreken dan om dood te gaan. Toch, als je dicht bij de dood bent, zul je waarschijnlijk wensen dat je je over die angst heen had gezet bij minstens een paar gelegenheden, maar vooral bij de begrafenis van een geliefde of een belangrijke gebeurtenis zoals een bruiloft.
23. Een stervende vriend niet bezoeken voordat hij stierf.
Ik had een vriend waarmee ik naar de middelbare school ging die 3 jaar geleden overleed. Hij was eind 30 met een geweldige vrouw en 3 geweldige jongens. Hij had de laatste 3 jaar van zijn leven kanker. In die tijd spraken we elkaar af en toe. Twee maanden voor zijn dood belde hij me op en vroeg of ik langs kon komen. Ik was aan het verhuizen en had het te druk met mijn eigen gezin. Ik zei dat ik snel zou komen. Een maand later was het duidelijk dat hij nog een aantal dagen te leven had. Ik haastte me naar het ziekenhuis en bezocht hem aan zijn bed voordat hij overleed, maar hij was een andere man dan degene die ik een maand eerder aan de telefoon had gesproken. We waren geen beste vrienden geweest en we hadden elkaar niet veel meer gezien sinds de middelbare school, maar ik weet dat ik er altijd spijt van zal hebben dat ik hem niet eerder bezocht heb toen ik de kans had. Wat zou ik er nu veel voor over hebben om nog één keer met hem te kunnen praten.
24. Een andere taal leren.
Veel mensen hebben geen tweede taal geleerd. En dit is een grote spijt voor velen van ons, ook al lijkt het een kleinigheid naast gezin, carrière en romantiek. Veel van ons zouden willen dat we de tijd hadden genomen om een nieuwe taal te leren, zodat er een hele nieuwe cultuur voor ons open zou liggen.
25. Een betere vader of moeder zijn.
Er is geen grotere nalatenschap dan onze kinderen. Maar als onze kinderen het moeilijk hebben, is er niets groters dan ons schuldig te voelen. Maar als ze problemen beginnen te krijgen – op school, met vrienden of anderszins – zijn er vaak jaren voorbij gegaan waarin we meer tijd met ze hadden kunnen en waarschijnlijk moeten doorbrengen. Maar geen enkele situatie is ooit verloren. Er is altijd tijd om de relatie met onze kinderen te verbeteren. Maar het kan niet nog een dag wachten, vooral niet als het een relatie is die al jaren is verwaarloosd.
We kunnen ons allemaal inleven in de meeste van deze spijtbetuigingen. We kunnen het verleden niet veranderen.
De vraag is wat we met de rest van ons leven gaan doen om ervoor te zorgen dat we later niet meer van deze spijt hebben als we ons in het ziekenhuis voorbereiden op het afscheid.
Als jij spijt hebt die je wilt delen, laat ze dan hieronder achter in de comments zodat iedereen ze kan lezen. Ik zal ze allemaal noemen.
Leave a Comment